PRZEWODNIK PO SARDYNII ❤️ WYBIERZ SIĘ NA SARDYNIĘ NASZYMI ŚLADAMI

5 rzeczy, których prawdopodobnie nie wiesz o Sycylii!

5 rzeczy, których prawdopodobnie nie wiesz o Sycylii!

Sycylia, Włochy, Wszystkie wpisy

5 rzeczy których, prawdopodobnie nie wiesz o Sycylii!

  1. To tutaj leci manna z nieba
  2. Krajobrazy to nie tylko turkusowa woda i złoty piasek
  3. Tutaj je się nie tylko makaron
  4. W zimie jest zimno i wilgotno
  5. Można tutaj jeździć na nartach

Kiedy myślisz Sycylia, co widzisz? Piękne plaże, dobre makarony, czas, który płynie leniwie. Może sycylijskich dziadków siedzących na ławeczkach. Wszystko się zgadza, ale ja teraz opowiem Ci o pięciu aspektach, które bardzo możliwe, że z Sycylią nigdy Ci się nie kojarzyły , a powinny!

1.To tutaj leci manna z nieba!

Słyszałaś/eś o tej mannie co leciała z nieba kiedy Izraelici byli na pustyni? Nie wiem jak Ty, ale ja całe życie myślałam, że to kasza manna uratowała ich przed głodem. Wyobrażasz sobie zbierać tak drobną kaszę na pustyni? Jestem pewna natomiast, że znasz takie drzewo jak jesion! Jedną z odmian jest właśnie jesion mannowy. O co chodzi już tłumaczę!

Manna jesionowa pozyskiwana jest z uprawy niektórych gatunków z rodzaju Fraxinus, zbierana jest od drugiej połowy lipca do połowy września. Kiedy natnie się korę takiego drzewa, wydobywa się z niej sok, który krzepnie w suchym letnim upale. Taka zastygnięta manna przypomina stalaktyty w jaskini. Zbiera się ją mniej więcej po  tygodniu. Wytwarzane są różne jakości manny : manna ” cannolo „, która jest najcenniejsza ze względu na brak zanieczyszczeń, manna ” złomowa „, która jest zbierana z pnia jesionu i manna ” w przeznaczeniu „, która jest zbierana do pojemników umieszczonych u podstawy drzewa. Manna jest biała i słodka! Można używać jej zamiast cukru, ma bardzo niski indeks glikemiczny, więc mogą używać jej również osoby zmagające się z cukrzycą.

 

2.Krajobrazy

Sycylia znana jest głównie z plaż i zabytków architektonicznych! I słusznie, bo naprawdę ma się czym chwalić. Jeśli jednak odjedziesz kawałek od wybrzeża i zanurzysz się we wnętrzu wyspy to czeka na Ciebie nie lada niespodzianka. Widoki zapierają dech w piersiach. Kiedy jedzie się autostradą między |Palermo i Katanią, ma się wrażenie, że ta droga powadzi gdzieś do stanu Newada w USA. Kojarzycie ROUT 66? Mniej więcej takie widoki. Kiedy jesteśmy jednak w prowincji Palermo i udamy się na wycieczkę do serca wyspy czeka na nas feria kolorów. Soczysta zieleń, złote pola uprawne, błękit nieba. Wszyscy przyjeciele, którzy do tej pory mnie odwiedzili, byli zaskoczeni tym jak górzysta i zielona jest Sycylia. Ja ośmielę się nazwać ją kontynentem w miniaturze. Mamy tu lasy, jeziora, rzeki, morze, góry, doliny, dosłownie wszystkie formy ukształtowania terenu.

 

3.Tutaj je się nie tylko makaron!

Skoro Sycylia jest częścią Włoch, to logicznie rozumując pierwsze co nasuwa się do głowy to kuchnia pełna makaronów i pizzy! Rzeczywiście jak w każdej innej części Włoch, jak kraj długi i szeroki je te dwa klasyki je się wszędzie, tak Sycylia ma nam do zaoferowania o wiele więcej! Nie wiem czy wiecie o tym, że południowcy nazywają Włochów z północy wdzięcznie brzmiącym przydomkiem „polentoni”. Polenta to właśnie typowy dla północy przysmak. Północni obywatele na tych z południa mówią z kolei „terroni” czyli wieśniacy. Dlaczego o tym piszę? Sycylia jest rzeczywiście bogata w pola uprawne, mają tutaj hektary pól uprawnych i pastwisk. Dlatego to właśnie tutaj robi się najlepszą ricottę i inne sery. To właśnie na Sycylii w Bronte rosną najsmaczniejsze pistacje, a w miastach jak Palermo czy Katania, króluje street food, który istniał tutaj dużo wcześniej niż modne food tracki zawitały do Europy. Zjecie tutaj różne szalone wariacje mięsne jak kanapki ze śledzioną czy grillowane owcze jelita. Pizza nie występuje tylko w klasycznych formach. Tutaj pizzę się smaży, robi z niej kanapki czy lokalne przysmaki jak palermitańskie sfincione. 

 

Stigghiole Sycylia Strettfood Palermo
Pane con la milza

4.W zimie jest zimno i wilgotno

Kiedy „uciekając przed” marcowym lock downem pierwszy raz przyjechałam na Sycylię zimą, powiem Wam, że opadła mi szczęka. Miałam na sobie dokładnie ten sam zimowy zestaw, w którym 26 lutego wyjechałam z Polski. Zimowy płaszcz, szalik, czapkę, rękawiczki, a na nogach Timberlandy. Ten sam zestaw, w kórym  dzień wcześniej wyjechałam z Dolimitów. Kiedy na lotnisku w Palermo czekaliśmy na siostrę Giuseppe, która przywiozła nam samochód trzęsłam się z zimna, może też trochę z nerwów przez covida itd. Musieliśmy odbyć kwarantannę, dwa tygodniu w domku na wsi, w którym obecnie mieszkamy. Pierwszej nocy musiałam napić się shota wódki, może więcej niż jednego. Dom był zimny jak igloo. Rano odpaliliśmy kominek, który nie gasł przez dwa tygodnie. Potem przenieśliśmy się do rodziców, gdzie w domu jest normalne gazowe ogrzewanie! W starych domach niekoniecznie.
W miejscowościach na wybrzeżu średnia temperatura to 15 stopni, bywa cieplej nawet do 20 stopni w słoneczne dni, ale bywa też 5 stopni i do tego dochodzi wilgotność dochodząca nawet do 80% i przeszywający wiatr od morza. To jest zimno, które dochodzi, aż do kości! Ciężko je opisać, trzeba je poczuć, żeby zrozumieć. Ja już wole nasze -5 i przyjemny rumieniec na twarzy.
Co się natomiast dzieje w miejscach położonych wyżej? Przeczytaj w kolejnym punkcie.

 

5.Na Sycylii można jeździć na nartach!

Teraz zapomnij o plażach, krystalicznie czystej wodzie i palącym słońcu w zimowych miesiącach góry Sycylii oferują widoki godne najwyższych szerokości geograficznych półkuli północnej. Na największej wyspie na Morzu Śródziemnym, uważanej przez wielu za „Kalifornię Włoch”, ze względu właśnie na łagodny klimat, zima jest bardziej podobna do tej w krajach północnej Europy niż do pobliskich miast Sahary. Pokryte śniegiem grzbiety, zdobione szronem buki, zamarznięte jeziora, zaczarowana atmosfera, w której można się zanurzyć to Sycylijskie góry!

Wyobrażasz sobie narty z widokiem na morze lub wędrówki w rakietach śnieżnych z jednym okiem na Wyspy Liparyjskie, a drugim na dymiącą Etnę? To dopiero magiczna strona Sycylii. Są trzy miejsca, do których można się udać, żeby poszaleć na górskich trasach.

Madonie

W sercu Madonie, 100 km od Palermo, Piano Battaglia (1600 m npm) jest jedynym ośrodkiem narciarskim w zachodniej Sycylii. Dwumiejscowy wyciąg krzesełkowy, wyciąg narciarski i orczyk wspinają się na północny stok Monte Mufara (1865 m npm) i obsługują około 4 km tras o stopniu trudności od czarnych do niebieskich. Stacja jest niewielka, ale to prawdziwy klejnot zarówno pod względem krajobrazowym, jak i roślinnym. Dla tych, którzy wolą chodzić, Centrum Edukacji Ekologicznej „Il Grifone” oferuje sprzęt outdoorowy (rakiety śnieżne, raki, getry itp.) oraz przewodników na wycieczki po zaśnieżonych terenach i dotarcie w ten sposób do najpiękniejszych zakątków Parku Madonie: bardzo popularne nocne wycieczki, wschód słońca na najwyższym szczycie okolicy (Pizzo Carbonara, 1979 m npm).

Etna

Znana ze spektakularnych eksplozji i fascynujących strumieni lawy, Etna jest również niezwykłym miejscem narciarskim. Dwie różne strony, północna i południowa, oferują szeroki wachlarz możliwości zarówno dla najbardziej doświadczonych narciarzy, jak i dla początkujących. Bogata w lasy, szczególnie te lasy sosnowe, Etna na północy jest to popularne miejsce dla większości sycylijskich narciarzy. Dzięki swojej ekspozycji stok charakteryzuje się doskonałymi warunkami śniegowymi, szczególnie na dużych wysokościach: cztery wyciągi obsługują około 8 km tras między 1800 mi 2310 m. 

Erupcja z 2002 niestety zniszczyła wszystkie istniejące obiekty noclegowe w pobliżu wyciągów narciarskich, więc dziś nie można zakwaterować się w pobliżu terenu narciarskiego. Jednak kilka kilometrów dalej można znaleźć schroniska, takie jak Brunek i Chalet Clan dei Ragazzi. Niedalko znajduje się miejscowość Linguaglossa (około 17 km) lub inne małe miasteczka, pełne domów wakacyjnych i pensjonatów.

Wiadomo, że przywożenie sprzętu tanimi liniami lotniczymi w ogóle nie ma sensu, na spokojnie na wyspie można pożyczyć narty czy deske. Tutaj również można znaleźć wypożyczalnie sprzętu i instruktorów narciarstwa dla narciarzy na każdym poziomie zaawansowania (informacje Sportclub EtnaSci 3459237661).

W południowej części Etny znajduje się stacja Etna sud , największy ośrodek narciarski na Sycylii. Sześcioosobowa kolej gondolowa, wyciąg krzesełkowy i trzy wyciągi narciarskie wjeżdżają na szeroki, dość odsłonięty stok, który z wysokości 1900 m wznosi się do 2600 m Montagnola. Górna część stoku, ale także obszar Schroniska Sapienza, oferuje spektakularny widok na Zatokę Katańską. Na stacji znajdują się liczne bary, restauracje i obiekty noclegowe oraz są obsługiwane przez dogodne parkingi. Niestety warunki związane z zaśnieżeniem często pozostawiają wiele do życzenia, głównie ze względu na ekspozycję na słońce, jednak jeśli szukasz jednego z najlepszych miejsc na świecie do „jazdy na nartach z widokiem na morze” to wiedz, że jesteś we właściwym miejscu.

 

 Teraz przyznaj się, który punkt zaskoczył Cię najbardziej?

 

PALERMO – albo kochasz albo nienawidzisz?

PALERMO – albo kochasz albo nienawidzisz?

Sycylia, Włochy, Wszystkie wpisy

TAK MÓWIĄ! A co mówię ja?

Subiektywny pamiętnik po kilku miesiącach życia w Palermo w czasach koronawirusa.
Palermo- albo kochasz albo nienawidzisz? Czy to prawda?

MÓJ PIERWSZY RAZ W PALERMO

Czy pamiętam swój pierwszy raz w tym mieście? Oczywiście, że pamiętam i to bardzo dobrze. Zaparkowaliśmy samochód na parkingu, gdzieś z boku centrum. Parking ukryty za murami. Ja oczywiście musiałam odwiedzić pobliską toaletę. Czasem myślę, że mogłabym napisać przewodnik gdzie sikać, a gdzie nie sikać. Dziewczyny też tak macie?

Weszliśmy do baru, na szczęście jeszcze był otwarty, bo w trakcie sjesty różnie bywa! Giuseppe kupił kawę, jakiś chłopiec przyszedł kupić sobie batona, miał tylko 1euro, wszystkie batony za 2euro, więc Giuseppe dorzucił się dziecku do dziennej dawki cukru. Wyszliśmy na ulicę, słońce paliło delikatnie skórę, wiatru zero. Zza ucha doszedł do mnie średnio dobrze brzmiący śpiew dwóch młodzieńców, którzy śpiewali mi piosenkę o pięknej blondynce, zagubionej w sycylijskich uliczkach. Gdybym była sama może trochę ciśnienie by mi skoczyło, choć byli mega zabawni. Potem zaczęli śpiewać do Giuseppe, że musi dać mi buziaka, no i dał i wkońcu sobie poszli. Widzicie tą sytuację? Coś takiego w Polsce? No chyba nie.

 ULICE PALERMO

Na głównej ulicy zaczęli pokazywać się Hindusi sprzedający wszystko co tanie i plastikowe. Nad głowami roznosił się dźwięk przelatujących mew i od czasu do czasu trzask deptanych na ulicach butelek czy innych opakowań z tworzywa, które zalewa świat. Z ulicznych barów pachniało smażonymi plackami z ciecierzycy (panelle), szaszłykami z owczych jelit (stigghiole), milzą (śledzioną) i kulkami ryżowymi (arancine).

Street food na Sycylii istniał dużo wcześniej zanim na główne ulice europejskich stolic zjechały się wypasione foodtracki z daniami, których nazwy czasem ciężko spamiętać. Historia wyspy, która bardzo mocno dzieliła społeczeństwo na warstwy właściwie zmusiła ludzi do jedzenia na ulicy, jedzenia tego co zostało z posiłków arystokratów. Stąd te grillowane wnętrzności jak śledziona czy jelita. Byłam bardzo sceptycznie nastawiona do tych smakołyków, ale przecież Palermo albo kochasz albo nienawidzisz.

 

Podróżowanie zobowiązuje! Albo chłoniesz to gdzie jesteś albo po prostu odhaczasz jak przysłowiowy turysta. Napisze posta o tym co
i gdzie jeść w Palermo i podlinkuje tutaj.

 

Centrum Palermo to kilka głównych ulic, w tym Via Maqueda i Via Vittorio Emanuele. Krzyżują się w miejscu, które nazywa się Quatro Canti czyli cztery kąty. W tym momencie właściwie trzy ponieważ jeden jest w remoncie. Zaraz obok znajduje się Fontanna Pretoria, w miejscu nazywanym placem wstydu. Historie tego miejsca opisałam Wam tutaj. Jeśli przypadkiem wylądujecie przy fontannie w trakcie sjesty bardzo prawdopodobne jest, że będziecie tam praktycznie sami. Jeśli z Quatro Canti pójdziecie w drugą stronę, dojdziecie do Katedry Palermo. Warto zapłacić 5 euro i wejść po mega krętych schodach na taras. Widok z góry zapiera dech w piersiach. Sycylia była pod wpływem wielu kultur i nurtów architektonicznych. Miasto z góry wygląda naprawdę magicznie. Pastelowe zabudowania, pomarańczowe dachówki i soczyste, zielone palmy na tle granatowego morza i brązowych gór, bajka. No i co z tym Palermo, już je kochasz czy może nienawidzisz?

 

JAZDA SAMOCHODEM W PALERMO

Moja kumpela Monika napisała dzisiaj na facebooku, że „jazda samochodem po ulicach Palermo to kwintesencja tego miejsca”. I to jest sama prawda!

Burdel, burdel i jeszcze raz burdel, ale taki, w którym wszystko działa i cały ten chaos tworzy jakimś cudem swoistą harmonię! Jak to możliwe?

Możliwe, wyobraź sobie, że jedziesz ulicą, na której teoretycznie są 3 pasy, ale w praktyce robi się siedem, co piąty kierowca od czasu do czasu trąbi, z ronda każdy zjeżdża w sposób na jaki ma ochotę. Co jakiś czas ktoś siedzi komuś na ogonie, ktoś zjeżdża, ktoś wjeżdża. Zasady? Jakie zasady?

Tutaj zasady to brak zasad, jeśli zastosujesz się do zasad ruchu drogowego, których uczyli Cie na egzamin, to albo nigdy nigdzie nie dojedziesz, albo w kogoś wjedziesz. I takie właśnie jest Palermo.

Chaotyczne, ale jak już wpadniesz w to koło i po prostu się poddasz, to polecisz razem z nim. Czysta fizyka! Czy ja lubię prowadzić tutaj samochód? Nie lubię, bo sama jestem perfekcjonistką i trudno mi było się odnaleźć w tym chaosie na początku, ale jak trzeba to pojadę! Wiem już, że muszę mieć oczy dookoła głowy i po prostu polecieć za ciosem. Monikę na przykład to relaksuje, ale mam wrażenie, że ona urodziła się w złym miejscu na ziemi. Monika, co z tym Palermo? Kochasz je czy nienawidzisz?

BARY W PALERMO

Jest głośno, bardzo głośno. Ktoś próbuje zamówić kawę, ktoś dopytuje o nadzienia smakołyków kuszących zza lady chłodniczej, barman do końca nie wie gdzie patrzeć i kogo pierwszego obsłużyć. Kolejka? Różnie bywa, czasem po prosto jest grupa ludzi, którym trzeba sprzedać to co chcą kupić.
Im bardziej napierasz tym większa szansa, że to będziesz ty! Nie można się wahać, tak samo jak za kołkiem. Wystarczy szeroki uśmiech i wyciągnięta ręka z gotówką i cappuccino i cornetto będą Twoje.

ARCHITEKTURA W PALERMO

Nie wiesz czasem czy jesteś w Egipcie, w Jerozolizmie czy może w Watykanie. Architektura Palermo to coś pięknego, kolejny mix! Ślady po sobie zostawili Rzymianie, Grecy, Arabowie, Hiszpanie, Normanowie.

Miasto zdumiewa, kolory, kształty, ogrom budowli i wszystko z widokiem z jednej strony na wzgórza, z drugiej na morze.

Jeśli lubicie muzea, jest ich pod dostatkiem, a w każdą pierwszą niedziele miesiąca, można je odwiedzać za darmo.

HISTORYCZNE MARKETY

Ballaro, Capo i Vucciria to trzy historyczne markety w Palermo, które moim zdaniem warto odwiedzić! Mają one swoje korzenie w kulturze arabskiej. Po sycylijsku, a właściwie po palermitańsku VUCCERI to znaczy rzeźnik,
a VUCCIRIA oznacza mieszankę.

MIESZANKĘ głosów i krzyków miedzy vucceri czyli właśnie rzeźnikami, sprzedawcami. To także mieszanka ludzi, przedmiotów, wyrażeń i typowych zachowań na rynku.

Po prostu burdel! Zobaczcie sami!
To jest właśnie Palermo albo je kochasz albo nienawidzisz. Nie da się być po środku.

 

TO CO Z TĄ MIŁOŚCIĄ?

Za każdym razem kiedy przyjeżdżam do Palermo, a właściwie kiedy z niego wyjeżdżam zostawiam tam kawałek serca. Albo wpadniesz w ten chaos jak śliwka w kompot, albo będą przerażały Cię leżące na ulicy śmieci i dzieci na przednich siedzeniach samochodów z głowami wyglądającymi zza okien. Halo! Świat na nas czeka, po co patrzeć w podłogę czy w telefon!

Albo pokochasz ten kawałek ziemi albo nie! Nie musi to być miłość od pierwszego wejrzenia, możecie zacząć od przyjaźni, z lekkim dystansem. Potem jak już się na Palermo otworzysz, a ono poda Ci rękę to śmiało będziecie mogli wołać do siebie „compa”, tak jak wołają do siebie tutaj lokalni mieszkańcy.

Na Sycylii liczą się ludzie, a  czas w chaosie płynie zupełnie inaczej. Ja jestem tą śliwką
co wpadła w kompot, choć może powinnam powiedzieć, oliwką, która wpadła do caponaty!

Ania z bloga „Słowo na ławę” napisała, że „Palermo jest jak mocno doprawiona potrawa. Nie każdy lubi. Nie każdy strawi.”

Agnieszka Trolese z bloga „Taste and Travel” twierdzi, że to „miasto dla odkrywców”.

A Wy co myślicie? Kto był w Palermo?
Dajcie znać w komentarzu! Zakochaliście się czy nie?

 

SYCYLIA – winnica Regaleali i co jeszcze znajdziesz w sercu wyspy?

SYCYLIA – winnica Regaleali i co jeszcze znajdziesz w sercu wyspy?

Sycylia, Włochy, Wszystkie wpisy

Nasza wycieczka w głąb Sycylii
Kiedy myślisz Sycylia, co widzisz? Bogatą architekturę, zabytki, street food, zatoczki i plaże? Może jeszcze coś innego? Dzisiaj zabieram Was na wycieczkę do serca Sycylii. Serca wypełnionego winoroślami i drzewami oliwnymi, otoczonego przez małe miasteczka, w których zatrzymał się czas. Nocą można tam obserwować gwiazdy, a za dnia zjeść najlepsze lody, w barze, do którego pewnie byście nigdy nie weszli!

VALLELUNGA – CO TO ZA MIEJSCE?

Mamma Siciliana Giovanna, której przepisy oglądacie na moim profilu, pochodzi z miejscowości Vallelunga. Jeśli oglądaliście film „Green Book” na pewno kojarzy Wam się z nazwiskiem głównego bohatera – Tony Vallelonga! Dla niektórych Amerykanów było zbyt trudne do wymówienia, ale myślę, że Wy nie będziecie mieć problemu!
Zobaczcie na mapie poniżej jak daleko leży ta miejscowość od Caccamo i wyobraźcie sobie, że tata Giuseppe, żeby dostać się do ukochanej musiał trochę podjechać autobusem, trochę stopem na ośle, a trochę przejść pieszo. Na przeciwko domu Mammy Giovanny znajdował się hotel, w którym kandydat o jej rękę musiał nocować, gdyż tata Giovanny nie pozwalał Enzo nocować w jednym pokoju z wybranką serca.

Vallelunga to miejscowość, w której mieszka niecałe 4 000 mieszkańców.

Co tam można robić?

Uskuteczniać dolce Vita, uczyć w szkole, pracować w sklepie lub uprawiać rolę. W okolicy bowiem znajdują się ogromne ilości pól uprawnych. Mąż kuzynki Giuseppe, który sam jest rolnikiem, opowiadał nam podczas wizyty, że wiele terenów „umiera” ponieważ brakuje tutaj kapitału żeby inwestować w uprawy. Podobno wielu jest chętnych Rosjan na to, aby kupować sycylijską ziemie i nadać jej trochę nowego życia. Miasteczko wygląda trochę jakby nikt w nim nie mieszkał. Odwiedzamy szwagierkę Mammy, brat niestety już nie żyje. Ciocia Sarina ledwo poznaje Giuseppe ( wszyscy mówią do niego Daniele – tak ma drugie, ja mówię do niego Daniele jak mnie wkurzy ;P ), nie widzieli się 10 lat bo tak dawno nie odwiedzał rodziny w tamtych stronach. Ta Ciocia Sarina ma przydomek Ranni – co znaczy po sycylijsku duża, ponieważ jest żoną najstarszego brata. Do salonu wchodzimy prosto z ulicy, jeden krok i siedzisz na kanapie. Jak przejdziesz przez następny pokój i otworzysz dwuczęściowe okiennice, wyjdziesz na równoległą ulicę, z drugiej strony budynku. W mieszkaniu zachwycają mnie głównie sufity. Styl typowo sycylijski, podłoga z kamienia, dywaniki, obrusy, klimat niepowtarzalny. Ciocia ma lat 85 wygląda na 65! Kobiety tutaj prawie nie mają zmarszczek!

TROCHĘ WIĘCEJ O VALLELUNGA
Ze szczytu wzgórz otaczających miasto można podziwiać regularność struktury urbanistycznej. Domy są pogrupowane w bloki idealnie wyrównane wzdłuż osi środkowej, przypominając „kość rybną”.

Podobnie wybudowane jest Cefalu, natomiast w pobliżu nie ma takiego drugiego miasteczka. Vallelunga jest tak skonstruowana, jakby była wachlarzem, wydaje się obracać wokół swojego idealnego centrum: Kościoła Matki.

Założony w 1634 roku z woli Ks. Pietro Marino, Kościoł Matka czyli najważniejszy w mieście przeszedł wiele prac konserwatorskich, które jednak nie zmieniły jego pierwotnej struktury. Imponujący i elegancki, jest jednym z najważniejszych budynków w centrum miasta, a przy tym różowy co dodaje mu uroku! Neogotycka fasada wciśnięta między dwie masywne dzwonnice, kontrastuje z szarozielonym kolorem dużej kopuły. Kościół jest poświęcony kultowi Marii Santissima di Loreto. Wnętrze na planie krzyża łacińskiego podzielone na trzy nawy ozdobione jest rozetami i złotymi rombami z 1838 roku. Na głównym ołtarzu stoi majestatyczny hebanowy posąg Madonny Loretańskiej. Wśród osiemnastowiecznych marmurów wyróżnia się ołtarz poświęcony Świętej Trójcy, zbudowany w 1749 r. przez księcia Pratameno Don Tommaso Papè.

LOKALNE SŁODKOŚCI

Jednym z typowych przepisów z miasteczka Vallelunga, są ciasteczka buccellati ( w Vallelunghese „zabity” ). Przygotowuje się je tutaj na święta Bożego Narodzenia we wszystkich domach Vallelunghesi. Są to kruche ciastka nadziewane masą, zrobioną z migdałów (z dodatkiem kawałków czekolady, cynamonu i w niektórych przypadkach pokrojonych kandyzowanych owoców) lub fig (z dodatkiem cynamonu) i posypane polewą cukrową ( „a  marmurata” ), udekorowane kolorową, cukrową posypką ( „u  ciminu” ) lub cienką warstwą cukru pudru.

Składniki na ciasto: cukier, smalec, jajka, kolorowe posypki (do dekoracji).
Składniki do nadzienia: migdały, figi, cynamon, chipsy czekoladowe, cukier, owoce kandyzowane.
Lukier: cukier puder, białka jaj.

ROLNICTWO

Odwiedziliśmy też drugą Ciocię Sarinę, żonę kolejnego brata Mammy, ten ma się dobrze i zaserwował mi prosto z ogródka coś co przypomina mi w smaku naszego polskiego ogórka, ale skórkę ma tak jakby włochatą – cocomero tortarello czyli ogórek melonowy! Syn wujka o imieniu nie zaskoczę Was – GIUSEPPPE, w okolicy zajmuje się uprawą zboża, ma kilka wielkich silosów i sprezentował nam dwie butelki soczewicy, którą chyba będziemy jeść przez rok!
Apropo imion ja się tutaj zawsze śmieję, że jak sobie nie mogę przypomnieć jak koledzy Giuseppe mają na imię, to jak powiem coś w stylu „Giuo” ( dżoo) to jest 50% szans, że trafie – Giuseppe, Giovanni, Gianluca, Giorgio.

SYCYLIJSKI CMENTARZ

Po drodze do kuzynki zawitaliśmy także na cmentarz, na którym spoczywają dziadkowie Giuseppe. Może akurat nie chcecie czytać o cmentarzach, ale są one dla mnie także metaforą Sycylii. Kontrast, to jest coś co jest dla mnie kwintesencją tej wyspy. Po pierwsze forma tego cmentarza zaskoczyła mnie mocno, nigdy wcześniej nie byłam we Włoszech na cmentarzu. Coś podobnego widziałam w Bonifacio na Korsyce. Miasteczko kapliczek, w których układa się zmarłych nad ziemią, nie pod ziemią. Obok wypasionych grobowców, znajdował się też wielki kawałek ziemi, w którą powbijano krzyże i nadano im numery. To osoby, których albo tożsamość jest nieznana, albo ich rodziny nie miały pieniędzy na to aby wybudować sobie kaplicę. U nas na cmentarzach też mamy takie miejsca, zazwyczaj gdzieś na uboczu. Zajrzyjcie do VIDEO poniżej posta, tam zobaczycie o co mi chodzi. Tutaj luksusowe budynki, zaraz obok tego pola opuszczonych krzyży powodują bardzo mieszane uczucia. Cmentarz oczywiście zamknięty w czasie sjesty.

NA TRASIE DO VALLELUNGA: Regalgioffoli i Roccapalumba

Wyjeżdzając z Caccamo do środkowej części wyspy, dojeżdżamy do gminy Roccapalumba. „Rocca”czyli skała, „palumba” czyli po sycylijsku gołąb. Gołębia skała, to dolomit, taki jak sam jak słynne Dolomity na północy Włoch. W Roccapalumba jadłam najlepsze lody pistacjowe w życiu, w barze do którego z własnej woli raczej bym nie weszła, ale zabrała nas tam Mamma Siciliana. Bar nazywa się „Bar Centrale”. Zobacz na VIDEO!
Samo miasteczko o tej samej nazwie, Roccapalumba nazywane jest „paese delle stelle” czyli kraina gwiazd. Dlaczego? Znajduje się tutaj planetarium.

PLANETARIUM I OBSERWATORIUM ASTRONOMICZNE

Obiekt w Roccapalumba imienia Francesco Nicosia pozwala na projekcję wszystkich obiektów nieba widocznych gołym okiem, zarówno z półkuli północnej, jak i półkuli południowej, pozwala obserwować ruchy 1600 gwiazd zarówno na biegunach, jak i na równiku, i daje odwiedzającym wrażenie dotykania Słońca, Księżyca, czy Planet.
We miejscowości Regalgioffoli w gminie Roccapalumba, znajduje się natomiast Obserwatorium Astronomiczne Pizzo Sauro. Jak Wam wcześniej pisałam ten region to głównie pola i małe miejscowości wciśnięte między wzgórzami. Dzięki temu niebo tutaj jest wolne od światła i zapewnia warunki idealnie nadające się do obserwacji astronomicznych. Znajduje się tam potężny teleskop Newtona do obserwacji ponad 4000 ciał niebieskich oraz w specjalny sprzęt umożliwiający fotografowanie astronomiczne. Obserwatorium Astronomiczne Pizzo Suaro stało się punktem odniesienia dla sycylijskich astronomów amatorów.
W sprawie wizyt i obserwacji można zadzwonić do organizacji miejskiej Pro Loco i do biura informacji turystycznej gminy Roccapalumba. Proloco tel. 091.8215207 – Gmina tel. 091.8215523
Przypuszczam, że język tylko włoski, ale zawsze można próbować!
Nie są to jedyne miejsca na Sycylii, gdzie można oglądać gwiazdy. W Palermo jest Obserwatorium astronomiczne zlokalizowane w Palazzo dei Normanni. Jest to jedna z placówek badawczych Narodowego Instytutu Astrofizyki. W miejscowości Isnello również znajduje się obserwatorium. Poniżej artykułu wrzucę Wam linki do stron.

WINNICA REGALEALI

Kiedy rano podjechaliśmy po Mammę, w progu domu czekały na nas cztery sztuki, pięciolitrowych szklanych butli na wino! Jasne było dla mnie, że odwiedzimy dzisiaj winnicę, o której tyle się nasłuchałam. Jadąc samochodem, przez drogi, o których dawno świat zapomniał ciężko było uwierzyć, że dotrze się do tak zielonych terenów! Kiedy z krajobrazu złocistych pól, pełnych wiatraków z lokalnej elektrowni i wysuszonej ziemi wjechaliśmy za bramę „Tenuta Regaleali” świat jakby zmienił się o 180 stopni. Nieskończone połacie zieleni i zapach matki natury to coś czego nie da się opisać słowami. Kiedy dojechaliśmy do „Case Vecchie” czyli dosłownie starych domów, dowiedzieliśmy się, że w lipcu w związku z wirusem nie ma zwiedzania winnicy, liczę na to, że sytuacja w sierpniu się zmieni. Mimo tego, zrobiliśmy zakupy! Zobaczcie na video, jak na Sycylii kupuje się wino. Regaleali to nie tylko winnica, tutaj dba się o sycylijską ziemię i lokalne tradycje. Uprawia się nie tylko winorośl i produkuje się nie tylko wino. Poniżej kilka ważnych dat dla tego miejsca!

SYCYLISJKIE WINNICE NALEŻĄCE DO RODZINY TASCA

„Nasza historia na Sycylii jest zapisana w ziemi, którą opiekowaliśmy się i którą przekazywaliśmy przez osiem pokoleń. Dziś największym wyzwaniem dla nas jest zachowanie tych miejsc i pozostawienie ich w stanie nienaruszonym dla naszych dzieci, na znak stałej dbałości o ochronę każdego indywidualnego ekosystemu.”
Tak mówi obecny właściciel winnicy.

Wzdłuż winnic znajdują się drzewa oliwne, pola pszenicy i drzewa migdałowe. W ogrodach warzywnych, na pastwiskach, w sadach pracują mężczyźni i kobiety, kuzyn Giuseppe mówił, że około 200 rodzin żyje z tych terenów i niestety korona wirus pozbawił źródła utrzymania aż połowę z nich.

1830
1200 hektarów w dystrykcie Regaleali kupują bracia Lucio i Carmelo Mastrogiovanni Tasca, wprowadzając najnowocześniejsze technologie rolnicze na Sycylii.
1840
W skład posagu żony Lucio, Beatrice Lanzy, wchodzi Villa Camastra – obecnie Villa Tasca – palermitańska rezydencja rodziny Tasca d’Almerita.
1882
Ryszard Wagner – niemiecki kompozytor, dyrygent i teoretyk muzyki okresu romantyzmu – kończy trzeci akt Parsifala ( jeden z najsłynniejszych dramatów muzycznych) , będąc gościem w Villa Tasca.
1950
Redystrybucja gruntów podczas reformy rolnej we Włoszech powoduje zmniejszenie posiadłości Regaleali z pierwotnych 1200 do 500 hektarów
1954
Sadzona jest pierwsza z obecnych winnic Regaleali, poletko winorośli Nero d’Avola uprawianej jako drzewko.
1970
Pierwszy rocznik Regaleali Riserva del Conte.
1979
W tajemnicy przed swoim ojcem, Lucio Tasca sadzi pierwsze międzynarodowe winorośle w posiadłości, 4 rzędy dla każdego rodzaju Cabernet Sauvignon, Chardonnay, Pinot Noir i Sauvignon Blanc.
1984
Aby uczcić pięćdziesiąt lat małżeństwa z żoną Francą, hrabia Giuseppe tworzy wino Złote Wesele, mieszankę Inzolii i „Sauvignon Tasca”
2012
Tasca d’Almerita zostaje ogłoszona przez Gambero Rosso włoską „Winnicą roku”.

SZKOŁA GOTOWANIA I NIE TYLKO

Właśnie tutaj Anna Tasca Lanza 30 lat temu, założyła wyjątkowy agroturystyczny projekt. Założycielka niestety zmarła w 2010 roku. Dzisiaj kontynuuje go jej córka Fabriza Lanza. Czegoś takiego jeszcze nie widziałam. W sierpniu w tym roku, można przyjechać na kilkudniowe warsztaty robienia przecieru pomidorowego, a w październiku można nauczyć się jak robić oliwę! W styczniu 2021, jak co roku odbywa się dwumiesięczny kurs – „COOK THE FARM” podczas, którego poznaje się sycylijską kuchnię, sycylijską ziemię, zwyczaje i historię wyspy. Local experience 100%! Nie jest to tani experience, takie sześciodniowe warsztaty to nie jest tania zabawa, cena za osobę to około 2500euro bez przelotu oczywiście. Cena obejmuje natomiast zakwaterowanie, aktywności na miejscu i wycieczki po okolicy! Jeśli byście chcieli wpaść na dwa miesiące, aby nauczyć się czym żyje Sycylia będzie potrzebne Wam już 10 000 euro. Kursy odbywają się po angielsku, goście to głównie Amerykanie, ale nie tylko!

Teraz proszę napiszcie mi w komentarzu, czy coś WAS zaskoczyło? Jest w tym poście coś czego nie spodziewaliście się po Sycylii, a może właśnie na odwrót? Może to właśnie taką Sycylię macie w głowach? Zanim jednak zabierzecie się za komentarz, zapraszam WAS bardzo gorąco do obejrzenia naszego VIDEO,  z tej podróży! Dziękujemy, że z nami jesteście!

Kamila, Giuseppe ( Daniele ) i Mamma Siciliana Giovanna! 

 

Domowy chleb – przepis prosto z sycylijskiego domu

Domowy chleb – przepis prosto z sycylijskiego domu

Przepisy kuchnia włoska, Sycylia, Włochy, Wszystkie wpisy

Nie ma to jak zapach domowego chleba o poranku! Tym przepisem chciałam do Waszych domów wnieść troche zapachu Sycylii. Zobaczcie jak razem z Mammą Giovanną przygotowałyśmy domowe panini czyli dosłownie małe chlebki, po naszemu bułki. Poniżej przepis, video i krótka lekcja języka z serii „Gotuj i ucz się włoskiego” ode mnie i Giuseppe.

PANE INTEGRALE

– CHLEB RAZOWY

Składniki:

8 porcji – 8 panino (małych chlebków, bułek)

500gram mąki razowej (lub pszennej)

1 opakowanie drożdży 

1 łyżka soli

0,5 litra ciepłej wody

szczypta cukru

sezam do posypania

500 gram mąki wsypujemy do miski, dodajemy drożdze i mieszamy. Wlewamy odrobinę wody i zaczynamy ugniatać ciasto, kiedy maką zacznie się łączyć z wodą dodajemy sól, następnie odrobinę cukru, po to aby aktywować drożdże. Ugniatamy dalej dodając po trochu wody, nie musimy zużyć całego 0.5 litra. Wody trzeba użyć tyle aby ciasto miało zwartą konsystencję. Kiedy ciasto będzie elastyczne ( zobacz video jeśli nie jesteś pewna ) upuszczamy je kilka razy energicznie do miski, aby drożdze lepiej pracowały. Przykrywamy szmatką, zabieramy nasz ulubiony kocyk z kanapy i owijamy nim miskę. Można położyć w rogu kanapy – im cieplej tym lepiej! Zostawiamy na około 40min aż wyrośnie. Na stole kładziemy ten sam koc, na nim kuchenną ścierkę i uformowane w rulony ciasto kładziemy na przygotowanym legowisku. Jeśli macie zimne dłonie, przepłukajcie je ciepłą wodą lub połóżcie na chwile na szyi swojej lub domowników 😉 WAŻNE, aby ciasto nie straciło temperatury. Uformowane bułeczki nacieramy wodą, posypujemy sezamem i przykrywamy szmatką i kocem na około 30min. Ciasto powinno podwoić swoją objętość. Jeśli chcemy nadać kształt, przecinamy bułki w poprzek w 2 lub 3 miejscach. Układamy na blachę i wkładamy na 20 min do rozgrzanego do 210 stopni piekarnika! ECCO! Gotowe! Można jeść! Buon apetito!

Gotuj i ucz się włoskiego

Ciao! My – Kamila i Giuseppe zapraszamy Cię przy okazji wspólnego gotowania, na krótką lekcję włoskiego! Zapoznaj się ze słówkami, dotyczącymi przygotowanego przez nas przepisu i nie tylko. Divertiti! Baw się dobrze!

Pieczone bakłażany – przepis prosto z sycylijskiego domu

Pieczone bakłażany – przepis prosto z sycylijskiego domu

Przepisy kuchnia włoska, Sycylia, Włochy, Wszystkie wpisy

Bakłażany, bakłażany, bakłażany mają różne kolory i kształty. Ten znany mi najbardziej widnieje na zdjęciu na górze, natomiast ten na zdjęciu poniżej to bardzo popularna na Sycylii odmiana tunezyjska lub jak nazywają ją miejscowi PALERMITANA. Kiedy pierwszy raz zobaczyłam tego bakłażana w lodówce u Mammy Siciliany to pomyślałam, że to jakaś odmiana kapusty. Kiedy jednak okazało się, że to bakłażan nie małe było moje zdziwienie! A jeszcze większy był uśmiech, a właściwie śmiech Taty Giuseppe – Enzo, który wiecznie trochę się ze mnie „podśmiechuje” kiedy na stół trafia coś czego nigdy nie jadłam lub nie widziałam wcześniej na oczy jak np. mątwa w makaronie. Wracając do bakłażanów w Polsce nie widziałam tej odmiany, jednak tradycyjny bakłażan dostępny w polskich marketach też świetnie sprawdzi się do tego dania! Pieczonego bakłażana można podawać jako aperitivo, dodatek do mięs czy ryb lub po prostu jako danie główne np. na lunch czy podwieczorek. No to czas najwyższy zobaczyć jak go przyrządzić! Szybko i prosto! Cały przepis, video oraz tradycyjna lekcja włoskiego poniżej! Bawcie się dobrze i dajcie znać co myślicie o takiej formie bakłażana!

MELANZANE AL FORNO

– PIECZONE BAKŁAŻANY

Składniki na 4-5 porcji:

2-3 bakłażany

półmisek bułki tartej

oliwa z oliwek 

1 łyżka soli

Obieramy bakłażany ze skórki, kroimy na średniej grubości plastry. Smarujemy każdy plaster oliwą, następnie obtaczamy go w bułce tartej, zmieszanej z solą. Układamy na blachę i wkładamy do piekarnika nagrzanego do 180 stopni i pieczemy około 30 min. Kiedy bułka tarta nabierze złotego koloru, a bakłażan po ukłuciu widelcem jest miękki i spada z niego, to znaczy, że można wyciągać z piekarnika. Bakłażan przyrządzony w ten sposób podaje się jako dodatek do mięsa czy ryb, ale jako przekąska też smakuje świetnie! ECCO! Gotowe! Można jeść! Buon apetito!

Gotuj i ucz się włoskiego

Ciao! My – Kamila i Giuseppe zapraszamy Cię przy okazji wspólnego gotowania, na krótką lekcję włoskiego! Zapoznaj się ze słówkami, dotyczącymi przygotowanego przez nas przepisu i nie tylko. Divertiti! Baw się dobrze!

Fontanna Wstydu w Palermo – skąd ten wstyd?

Fontanna Wstydu w Palermo – skąd ten wstyd?

Sycylia, Włochy, Wszystkie wpisy

Fontanna Wstydu w Palermo – skąd ten wstyd?

 #fontannawstydu #PiazzaPretoria z przepiękną XVI wieczną fontanną, którą po odsłonięciu nazwano „fontanną wstydu”. ?Dlaczego? Czy ze względu na śmiałą nagość posągów i wierne oddanie szczegółów intymnej fizjonomii postaci? ?Według miejskich opowieści zgorszone fontanną zakonnice z pobliskiego klasztoru, zniszczyły męskim posągom nosy. Nie tknęły penisów, bo nie starczyło im śmiałości! ?Piazza della Vergogna, jak powszechnie nazywają Palermitanie Piazza Pretoria, zawdzięcza swoją nazwę nie tak, jak się powszechnie sądzi, nagości ciał, ale ogromnej sumie pieniędzy, którą Senat Palermitan musiał zapłacić, za jego zakup. ??Biorąc pod uwagę historyczny moment nieszczęścia, epidemii i głodu tamtych lat, wydaje się, że Palermitanie krzyczeli „Wstyd, wstyd” – „vergogna, vergogna”, kiedy członkowie Senatu wyszli z budynku. ??Jeśli chodzi o połamane nosy, według starożytnej historii zostały one zniszczone, nie przez wstydliwe zakonnice, a podczas transportu posągów przez mieszkańców Mesyny zazdrosnych o uznanie Palermo za stolicę Królestwa. Miejsce to kryje wiele tajemnic, niektórzy najstarsi mieszkańcy wyspy mówią, że palono tutaj czarownice! ?Byliście w Palermo? Ja czekam do 4 maja, żeby móc w końcu po 55 dniach kwarantanny wyjść z domu! Zdjęcia zostały zrobione jesienią.

Fontanna wstydu
Fontanna wstydu
Fontanna wstydu
Fontanna wstydu
Fontanna wstydu