Dzień z pamiętnika : rok 2018, 17.06 niedziela, Kraków
7.00 ⏰dzwoni budzik, standardowo włączam 3 drzemki, 7.15 wstaje i sprawdzam w Google maps jak tam sytuacja na drodze dojazdowej do pracy i zastanawiam się czy zdażę zjeść śniadanie. Z drugiej strony kto by tam się przejmował jedzeniem, kiedy jest tyle innych ciekawych rzeczy do zrobienia. Okazało się, że wszystkie trasy zielone – jak to możliwe? Spojrzałam w lustro, stuknęłam się dwa razy w czoło – jest niedziela kobieto!
➡Na biurku, stos kolorowych magazynów i moodboardy do sesji fotograficznych, zadania domowe do szkoły. W głowie tysiąc myśli, do kogo muszę zadzwonić, co załatwić, czy aby na pewno zamówiłam nowe ubrania do sklepu, czy mam odpowiednią ilość gotówki żeby opłacić dostawę z butami, czy remont, który zaczyna się w kamienicy wykończy mój biznes czy nie. Szybki prysznic, wraz z wodą kołowrotek myśli spłynął do kanału. Udało mi się też zjeść kanapkę, wrzucić gazety do torby i dojechać szybko do szkoły. Artystyczna Alternatywa bo o tym mowa, uczyłam się tam na kierunku – Stylizacja i kreowanie wizerunku.
14.00 Po zajęciach pędzę do sklepu spożywczego mojego taty – niedziele niehandlowe – zabójstwo dla małych biznesów. Jako dobra córka, singielka, prawie 30letnia, bez dzieci czy nawet kota, pomagam w sklepie.
22.30 wracam do domu, wrzucam w siebie na szybko kanapkę, ciuchy rzucam w kąt na krzesło, resztkami sił zmywam makijaż i po 30sekundach zasypiam.
2019, 17.06 poniedziałek Sardynia
8.00 dzwoni budzik, wstaję, biorę prysznic, wskakuje w mundurek i idę na śniadanie w hotelu Marmorata Village. Wypijam kawę, przegryzam włoskim rogalikiem i widzę na sobie spojrzenie jednej pani – turystyki. Podchodzi do mnie i standardowo zaczyna:rok 2020, 10.06 środa Sycylia8.30 dzwoni budzik, Giuseppe wyłącza i przewraca się na drugą na stronę. Postanawiam jeszcze na chwilę przymknąć oko. Kiedy wstaję z łóżka nawet nie sprawdzam, która jest godzina. Robię śniadanie, siadam na tarasie i powoli delektuję się każdym kęsem. Myślę o tym co ugotować dziś na obiad, o tym czy w lokalnym sklepie udało się dla mnie zamówić „polskie” warzywa. 
Z kubkiem kawy patrzę na znajdujący się w oddali port, do którego właśnie wpływa prom z kontynentu. 
W głowie mam zimowy sezon turystyczny, który spędziłam na statku pasażerskim, pracując jako pilotka wycieczek. Pływaliśmy po Makaronezji, dokładnie Kanary i Madera. Sezon skończył się wcześniej, teraz myślę – na szczęście…(…)Jak zmieniło się moje życie w ciągu roku?
Z szalonego pędu, miliona obowiązków, prowadzenia firmy, ciągłego szkolenia się w nowych kierunkach, stresu, jedzenia co popadnie i kiedy mi się przypomni przeskoczyłam do włoskiego Dolce Vita.
Jakie to uczucie? Hmmm, dziwne. Na początku myślisz sobie: no to nie może tak być, nie pracuję, nigdzie się nie spieszę, nie muszę ciągle patrzeć w telefon. Mam czas żeby się zatrzymać, pomyśleć, przeczytać książkę. Patrzę na ludzi, którzy witają się na ulicach, nawet jak się nie znają wymieniają uśmiechy czy życzliwe „Ciao!”. Kiedy myślałam, o tym, że na 30stkę muszę zmienić swoje życie, nie przypuszczałam, że to pójdzie aż tak daleko. Gdyby ktoś rok temu mi powiedział, że dziś bezrobotna na Sycylii będę próbowała pisać BLOGA o swoich podróżach i życiowych lekcjach, nie uwierzyłabym. A gotowanie, z sycylijską „teściową” to już w ogóle jakiś absurd. A jednak : NIGDY NIE MÓW NIGDY!
Jedna rada ode mnie, nie dajcie się swoim własnym ambicjom czy perfekcjonizmowi zapędzić w kozi róg. Pamiętajcie, nikt z nas nie jest idealny, ale idealnie jest mieć w życiu trochę czasu na autorefleksje i pielęgnowanie relacji międzyludzkich. Wczoraj był światowy dzień przyjaźni, pamiętaliście o swoich bratnich duszach?
